WILLIAM DE VEROVERAAR

Tussen 1048 en 1052 probeerde Geoffroy II Martel, graaf van Anjou, de regio onder controle te krijgen. Zijn poging lokte een reactie uit van Willem de Bastaard, hertog van Normandië (de toekomstige Veroveraar), die het kasteel belegerde en de facto in beslag nam van Bellème. De omliggende regio, de Passais, werd bij Normandië gevoegd, en zo ook het laatste deel van het hertogdom dat Normandisch werd. Op religieus niveau bleef het tot de revolutie deel uitmaken van het bisdom Le Mans.

Daarnaast moet u er meer over weten.

Daarnaast moet u er meer over weten.

HENRY I BEAUCLERC, HEER VAN DOMFRONT

In 1087, na de dood van de Veroveraar, verdreef Robert II van Bellème het hertogelijke garnizoen en nam het kasteel terug. Ordéric Vital, een gedeeltelijke kroniekschrijver, beschrijft hem als een tiran. Het lijkt erop dat de bevolking van Domfront in 1092 tegen hem in opstand kwam en zichzelf overgaf aan Hendrik, de derde zoon van Willem de Veroveraar, die na de dood van zijn vader geen land had ontvangen. Dit was de oorsprong van het fortuin van Domfront in de twaalfde eeuw en daarna, want even later, in 1100, bij de dood van zijn broer William Rufus, werd Henry koning van Engeland en vervolgens hertog van Normandië na het winnen van de slag bij Tinchebray. (niet ver van Domfront) tegen zijn andere broer Robert Curthose. Zo herbouwde hij het domein van zijn vader. Vanaf dat moment was de heer van Domfront niemand minder dan de hertog-koning. Rijk en machtig, verbouwde hij het kasteel volledig, breidde het terrein uit en waarschijnlijk liet hij rond 1120 de enorme donjon bouwen, waarvan de overblijfselen nog steeds bestaan. Dit was ook een periode van welvaart voor de abdij van Lonlay, die zijn abdijkerk herbouwde (het transept met zijn belangrijke reeks kapitelen bestaat nog steeds uit die tijd), en zijn priorijkerken, Saint-Michel van Goult en vooral in Domfront Saint -Symphorien, gelegen in het kasteelcomplex en Notre-Dame-sur-l'Eau, onder de klif.